organarius

organarius

organārius, iī, m. (organum), der Spieler eines musikalischen Instrumentes übh., der Musiker, Beda 282, 7 K.; insbes. = der Pfeifenbläser od. Wasserorgelspieler (griech. ὑδραύλης), Amm. 28, 1, 8. Firm. math. 4, 14, 17.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • ORGANICA — Musices illa pars est, quae Instrumentis peragitur, quô Musices genere qui defungirur, psallere dicitur. Nempe ore quidem canimus, fidibus vel alio Organo psallimus. Cicero Invectivâ in Catilin. 2. Pueri tam delicati non solum amare et amari,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Orgelbauer, der — Der Orgelbauer, des s, plur. ut nom. sing. derjenige, welcher die Kunst verstehet, Orgeln zu bauen, und wirklich daraus sein Hauptgeschäft macht; im mittlern Lat. Organarius …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • instrument — Instrument, à faire quelque chose que ce soit, Instrumentum, Organum. Instrument servant à faire l huile, Solea. Instrumens, obligations, lettres, tiltres et enseignemens, Tabulae. Toutes sortes d instrumens et outils, Arma armorum. Faiseur d… …   Thresor de la langue françoyse

  • organiste — Organiste, Organarius …   Thresor de la langue françoyse

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”