ōrnātor, ōris, m. (orno), der Schmücker, deorum ornatores sive templorum conditores, Firm. math. 3, 6, 9: loci huius ornator, Corp. inscr. Lat. 6, 1767. – als kaiserl. Diener, der Besorger der Toilette, ornator glabrorum (der seinen Dienerschaft), Corp. inscr. Lat. 6, 8956.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
Ornator — y ornatrix son palabras latinas que significan adornador y adornadora (en griego kommotés, kommotria) que designaban el esclavo o la esclava en cargados del tocado y adorno de su amo o ama. Los había en gran número en las casa ricas de los… … Wikipedia Español
COSMETA — ornator, servus in farnilia, cui domini, dominaeve exornandi cura incumbit. Iuvenal. Sat. 1. v. 477. Ponunt Cosmetae tunicas. I. e. ancillae, quae mundum, et vestes dominae curant, et ornatum eius custodiunt et purgant, deponunt tunicas, et… … Hofmann J. Lexicon universale
LATRINARUM Antistes — meoratur Terulliano de Pall. Aspice lupas, popularium libidinum nundinas: ipsas quoque frictrices (et sipraestat oculos abducere ab eiusmodi propudiis occisae in publico castitatis) aspice tamen vel sublimis, iam matronas videbis, et cum… … Hofmann J. Lexicon universale
ornatore — /orna tore/ s.m. [dal lat. ornator oris ] (f. trice ). (mest.) [chi realizza, monta o ripara oggetti di ornamento in stoffa, carta, perline, pelli e sim.] ▶◀ decoratore, ornatista … Enciclopedia Italiana
ԶԱՐԴԱՐԻՉ — (րչի, չաց.) NBH 1 0719 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 11c, 12c ա. διακοσμητής ornator Որ զարդարէ. զարդարօղ. *Արծնելն եւ նկարելն՝ այն՝ ʼի զարդարիչ անդր հայի. ՟Բ. Մակ. ՟Բ. 30: *Սիրեն՝ որք յումեքէն են կերպարանեալ, զզարդարիչն խոստովանել … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
