- otiabundus
ōtiābundus, a, um (otior), sich der Muße hingebend, Muße genießend, Sidon. epist. 4, 18, 2.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
ōtiābundus, a, um (otior), sich der Muße hingebend, Muße genießend, Sidon. epist. 4, 18, 2.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.