- pecuinus
pecuīnus, a, um (pecu), I) vom Viehe, Vieh-, daps, Cato r. r. 132, 2: ossa, Apul. met. 8, 30. – II) viehisch, animi non modo humani, verum etiam pecuini et ferini, Apul. de mag. 12.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
pecuīnus, a, um (pecu), I) vom Viehe, Vieh-, daps, Cato r. r. 132, 2: ossa, Apul. met. 8, 30. – II) viehisch, animi non modo humani, verum etiam pecuini et ferini, Apul. de mag. 12.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
PECUNIA — Graece Χρῆμα, item ἀργύριον, est omne aes publicâ formâ signatum, quô velcommutandis vel vendendis emendisque rebus et mercimoniis comparandis gentes inter sese uti solent, quod pretium rei emptae et venditae appellatur, Ioh. Calvin. Lexic. Iur.… … Hofmann J. Lexicon universale