- Phasis
Phāsis, idis und idos, Akk. im und in (Φασις), I) m., Grenzfluß zwischen Kleinasien u. Kolchis, der in das Schwarze Meer mündet, j. Rion oder Rioni, Mela 1, 19, 12 (1. § 108): Genet. Phasidos, Prop. 1, 20, 18. Ov. her. 6, 108; met. 7, 6: Akk. Phasim, Verg. georg. 4, 367. Colum. 8, 8, 10; Phasin, Prop. 3, 22, 11. Stat. Theb. 5, 458: Vok. Phasi, Ov. ex Pont. 4, 10, 52. – II) f., Stadt und Hafen an der Mündung des Flusses Phasis, Kolonie der Milesier, Mela 1, 19, 12 (1. § 108). Plin. 6, 13. – Dav.: A) Phāsis, idis, Akk. ida, Adi. fem., phasisch, poet. = kolchisch, mater, Ov.: volucres, Fasane, Mart.: subst., Phasis (sc. femina), die Kolchierin = Medea, Ov. – B) Phāsiacus, a, um (Φασιακός), phasisch, poet. = kolchisch, Ov.: coniunx, Medea, Sen. poët. – C) Phāsiānus (fāsiānus), a, um (Φασιανός), phasianisch, avis, Plin., u. subst. bl. phasiana, Plin., od. phasianus, Suet., der Fasan (Phasianus colchicus, L).: fasianus pastus, Edict. Diocl.: fasiana pasta, non pasta, ibid. – D) Phāsias, adis, f. (Φασιάς), phasisch, poet. = kolchisch, subst., die Kolchierin, puella, u. bl. Phasias, Medea, Ov.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.