- planiloquus
plāniloquus, a, um (plane u. loquor), offen heraus redend, ut planiloqua est, wie sie so offen spricht, Plaut. truc. 864.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
plāniloquus, a, um (plane u. loquor), offen heraus redend, ut planiloqua est, wie sie so offen spricht, Plaut. truc. 864.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.