- praecultus [1]
1. praecultus, a, um (prae u. colo), sehr geschmückt, Quint. 11, 1, 31. Stat. Theb. 2, 298. Augustin. epist. 138, 1.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
1. praecultus, a, um (prae u. colo), sehr geschmückt, Quint. 11, 1, 31. Stat. Theb. 2, 298. Augustin. epist. 138, 1.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.