- praenuntiativus
praenūntiātīvus, a, um (praenuntio), vorherverkündigend, vorbedeutend, Augustin. c. Faust. 6, 9; 19, 14; 22, 17 u.a. Isid. quaest. in Levit. 2,
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
praenūntiātīvus, a, um (praenuntio), vorherverkündigend, vorbedeutend, Augustin. c. Faust. 6, 9; 19, 14; 22, 17 u.a. Isid. quaest. in Levit. 2,
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.