procāciter, Adv. (procax), frech, verwegen, pr. ortus sermo, Curt.: petulanter et procaciter insultare alci, Augustin.: procacius stipendium flagitare quam ex modestia militari, Liv.: procacissime patris memoriae illudere, Curt.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
CHONAE — Straboni Colossae, vulgo Cona, uros Phrygiae maguae, olim terrae motibus concussa. Vide Colossae. CHONE Autolyci filia, a qua Chonica regio nomen habuit. Solin. c. 2. ubi de Italia, Regionem Chonicam, a Chone Autolyci filia, quam procaciter… … Hofmann J. Lexicon universale
THERSITES — Graecorum omnium foedissimus, idemque ignavissimus, quem Achilles sibi procaciter convitiantem pugni ictu interfecit. Huius insignis deformitas ab Homer. l. 2. Il. γραφικῶς expressa, effecit, ut cum hominem vehementer foedum significare volumus,… … Hofmann J. Lexicon universale
parole — I. Parole, Verbum, Dictio, Dictum, Oratio, Locutio, Allocutio, Sermo, Vox. La parole d un autre, Oratio aliena. Parole ou escriture diligemment composée, par laquelle on entend prouvoir à l asseurance de quelque chose, Cautio. Parole qui… … Thresor de la langue françoyse
