- Punicanus
Pūnicānus, a, um, s. Poenīa. E.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
Pūnicānus, a, um, s. Poenīa. E.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
POENI — h. e. Carthaginenses, quasi Phoeni dicti, qui a Phoenicibus orti fuêre, ut ait Servius in illud Virgilii, Aen. l. 1. v. 306. Ponuntque ferocia Poeni Corda, volente Deô. Derivativum diphthongum oe, in u mutat, ut Punicus. Virgil. ibid. v. 342.… … Hofmann J. Lexicon universale