- purgatorius
pūrgātōrius, a, um (purgator), reinigend, I) eig. (griech. καθαρτικός), medicamentum, Symm. epist. 6, 65. – subst., pūrgatōria, iōrum, n., Reinigungsmittel, Ser. Samm. 547. – II) übtr.: virtutes, Macr. somn. Scip. 1, 8. § 8: poenae, Augustin. de civ. dei 21, 13. p. 515, 25 u. 516, 2; 21, 16. p. 520, 29 D2; sacrum, Sühnopfer, Augustin. de civ. dei 7, 7. p. 283, 2 D.: ignis, Fegfeuer, Augustin. enchir. 23.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.