- recubitus
recubitus, Abl. ū, m. (recumbo), das Sich-Niederlegen, Niedersinken, Plin. 24, 116 ed. Jan. Hieron. in cant. cantic. homil 1. § 1 u. homil. 2. § 2: Plur. meton., Plätze bei Tische, amant primos recubitus in cenis, Vulg. Matth. 23, 6.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.