resto

resto

re-sto, stitī, āre, I) zurückstehen, still stehen, 1) im allg.: a) eig., Pacuv. tr. 227. – b) bildl.: impetus haut longe mediis regionibus restat, Enn. ann 481: qui (amor) restat, bleibt, ausharrt, Prop. 2, 25, 18. – 2) prägn., sich widersetzen, widerstehen, Widerstand leisten (vgl. Wagner Ter. heaut. 1009. Drak. Liv. 4, 58, 4. Drak. u. Fabri Liv. 23, 45, 9), Ter., Liv., Prop. u. Ov.: übtr., von Dingen, die nicht nachgeben, feststehen, aera, quae claustris restantia vociferantur, Lucr.: restantibus lamminis adversum pila et gladios, Tac.: restantia claustra, Sil. – II) zurückbleiben = übrig bleiben, übrig sein, 1) im allg.: a) v. Lebl.: de bonis quod restat reliquiarum, Plaut.: unam sibi spem reliquam in Etruscis restare, Liv.: hic restat actus, Cic.: dona pelago et flammis restantia, die dem Meere u. den Flammen entgangen sind, aus dem Meere u. den Fl. gerettet sind, Verg.: quae (summa studia amicorum) ei sola in malis restiterunt, Cic.: restat, ut etc., es ist noch übrig, daß usw., Cic. u.a.: hoc od. id restat, das fehlt noch, Cic. u. Ter.: u. so hoc restiterat etiam, ut etc., das hätte noch gefehlt, daß ich usw., Cic. fr.: non od. nihil aliud restat nisi od. quam m. folg. Infin., Liv. 44, 4, 8. Ter. Phorm. 85: u. bl. restat m. folg. Infin., Ov. met. 1, 700 (mihi restat, Ov. fast. 5, 369). Hor. ep. 1, 6, 27. Sil. 16, 345: m. folg. Acc. u. Infin., Stat. silv. 4, 1, 40. – b) v. Pers., noch übrig sein, α) übh.: restabam solus de modo viginti, Ov.: ultimus restabas labori, zuletzt warst du ihrer Mühsal noch übrig, Ov. – β) = noch am Leben sein, ubi etiam huius generis reliquias restare video, vivere etiam nunc lubet, Ter. adelph. 445: qui pauci admodum restant, von denen nur noch wenige übrig (am Leben) sind, Cic. de sen. 46: ego vivendo vici mea fata, superstes ut restarem genitor, Verg. Aen. 11, 161: omnes composui. Felices! nunc ego resto, Hor. sat. 1, 9, 28: iam pridem hunc sepeli; tu restas, Pers. 3, 97. – 2) in bezug auf die Zukunft, noch übrig sein = noch bevorstehen, placet (vobis) socios sic tractari, quod restat, ut per haec tempora tractatos videtis? in alle Zukunft, künftig, Cic. Verr. 3, 208. – hoc Latio restare canunt m. folg. Acc. u. Infin., Verg. Aen. 7, 270 sq.: u. mit bl. Infin., Lucr. 5, 227. Hor. ep. 1, 6, 27. – / Vulg. Perf. restavi, Augustin. serm. 112, 2 Mai.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • resto — sustantivo masculino 1. Parte que queda de un todo: El resto de asignaturas las lleva bien. No le queda ni un resto de dignidad. 2. Área: matemáticas Resultado de la operación de restar: El resto de 5 menos 3 es 2. 3. Área …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Resto — Saltar a navegación, búsqueda En aritmética, el resto o residuo de una división de dos números enteros es el número que se le ha de restar al dividendo para que sea igual a un determinado número de veces el divisor . Equivalentemente, es el… …   Wikipedia Español

  • resto — 1. m. Parte que queda de un todo. 2. En los juegos de envite, cantidad que se considera para jugar y envidar. 3. Jugador que devuelve la pelota al saque. 4. En el juego de pelota, sitio desde donde se resta. 5. En el juego de pelota, acción de… …   Diccionario de la lengua española

  • resto — ou restau [ rɛsto ] n. m. • 1899; abrév. de restaurant ♦ Fam. Restaurant. Un petit resto pas cher. Resto U [ rɛstoy ] : restaurant universitaire. Les restos du cœur, où sont servis l hiver des repas gratuits aux personnes sans ressources. ● resto …   Encyclopédie Universelle

  • Resto — ist der Name folgender Personen: Luis Resto (* 1955), US amerikanische Boxer Siehe auch: Resto Bar, Gastronomiebetrieb Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit dems …   Deutsch Wikipedia

  • resto — |é| s. m. 1. O que fica de um todo ou de uma quantidade. 2. As outras pessoas ou coisas (relativamente àquelas de que se fala). 3. O que fica por dizer ou fazer. 4. A parte menor que o divisor (na divisão). 5. O excesso do diminuendo sobre o… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • resto — / rɛsto/ s.m. [der. di restare ]. 1. [ciò che avanza, che resta] ▶◀ [➨ residuo s.m. (1. a)]. ▲ Locuz. prep.: del resto [con sign. avversativo: del r., tutti possono sbagliare ] ▶◀ d altra parte, d altro canto (o lato), d altronde, peraltro. 2 …   Enciclopedia Italiana

  • resto — rȅsto m DEFINICIJA reg. ostatak (o stvarima, novcu i sl.) ETIMOLOGIJA vidi restl …   Hrvatski jezični portal

  • resto — ► sustantivo masculino 1 Parte que queda de un todo: ■ tú limpias la cocina y yo el resto de la casa. SINÓNIMO remanente 2 MATEMÁTICAS Resultado de la operación de restar dos cantidades o dos expresiones algebraicas: ■ el resto de cinco menos dos …   Enciclopedia Universal

  • resto — rè·sto s.m. FO 1a. ciò che rimane di un tutto o di un insieme organico di cose considerato a prescindere da una o più delle sue parti o elementi; parte residua o ancora mancante: impiegò il resto della giornata a dipingere, il resto dell… …   Dizionario italiano

  • resto — s m I. 1 Parte que queda de algo: un resto de tela, Pasamos el resto del día jugando al fútbol 2 pl Partes o elementos que quedan de algo o de alguien roto, destruido, acabado o muerto: los restos mortales, restos de una época, restos de una… …   Español en México

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”