samardacus, ī, m. (afrikanisches Wort), der Gaukler, Betrüger, Augustin. c. Acad. 3, 15. Schol. Cruq. et Acro Hor. sat. 1, 6, 113 sq.: übtr., v. einem zu einer dreifachen Grenze führenden Grenzstein, der Irreführer, Gromat. vet. 305, 22; vgl. samartia.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
SAMARDACUS — homo ridiculus. Chrysostomus ad Ephes. Hom. 18. Οὐχ ὁρᾷς τοὺς λεγομένους γελωτοποιοὺς, σαμαρδάκους; οὗτοι εἰσὶν ἐυτράπελοι. Vide Martinium in Etymolog. Sic in Actis Quirini Mart. num. 5. Video enim te sicut rusticanum, quasi a samatdaco inductum … Hofmann J. Lexicon universale
Sarmale — Assiette de sarmale avec mămăligă Autre nom Gălușcă Varză umplută Sarmalute Lieu d origine … Wikipédia en Français
σαμάρδακος — ὁ, Α γελωτοποιός. [ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. samardacus «μάγος, θαυματοποιός»] … Dictionary of Greek
