- sanctificus
sānctificus, a, um (sanctus u. facio), I) act., heiligend, Eccl. – II) passiv, geheiligt, vates, Iuven. in Levit. 136.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
sanctificus
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
ՍՐԲԱՐԱՐ — (ի, աւ.) NBH 2 0761 Chronological Sequence: Unknown date, 8c, 9c, 10c, 12c, 13c ա. ἀγιοποιός, ἀγιαστικός sanctificator, sanctificus. Որ սուրբ առնէ. պատճառ սրբութեան. սրբիչ. մաքրազարդօղ. քաւիչ. նորոգիչ. կենդանարար. շնորհատու. մակդիր՝ սեպհականեալ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՍՐԲԻՉ — (բչի, չաց.) NBH 2 0761 Chronological Sequence: Early classical, 10c ա. ἀγιαστικός sanctificus ἀγιάζων sanctificans Սրբօղ. մաքրօղ. սրբարար. *Մարիամ ծնաւ զսրբիչն աշխարհաց ի պղծութենէ. Եփր. համաբ.: *Եղիցին նոքա սրբեալք ճշմարտութեամբ. առաջին սրբիչքն… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
