- sarmenticius
sarmentīcius, a, um (sarmentum), aus Reis- od. Rebenholz, cinis, Colum. 6, 26, 3 u. 12, 16, 1. Die Christen hießen sarmenticii u. semaxii (al. semiaxii), weil ad stipitem dimidii axis revincti sarmentorum ambitu exurimur, nach Tert. apol. 50.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.