- seductorius
sēductōrius, a, um (seductor), verführerisch, Augustin. conf. 5, 6 extr.; tract. in Ioann. 4. § 8. Ambros. de bon. mort. 9. § 4: neutr. pl. subst., abstinerent ab omnibus seductoriis (Verführungen), Augustin. serm. 38, 5.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.