- spectamen
spectāmen, inis, n. (specto), I) die Probe, der Prüfstein, Plaut. Men. 966. – dah. a) die Bewährung, das Erprobtsein, morum, Prud. psych. 913. – b) der Beweis, geometrica spectamina, Gromat vet. 61, 13. – II) der Anblick, das Schauspiel, Apul. met. 4, 20 u. 7, 13: iucunda spectamini, Claud. Mam. de stat. anim. 2, 12, 7.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.