- spondaules
spondaulēs, ae, m. (σπονδαύλης), der Flötenbläser beim Trankopfer, Mar. Victorin. 1, 11, 15. p. 44, 23 K. (Isid. orig. 1, 16, 2 griech.).
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
spondaules
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
SPONDAULES — Graece ςπονδαύλης, ἀπὸ τȏυ ςπονδῶν, est tibicen qui inter libationes et sacrificia Deorum tibiis canebat, ne quid ominosi audiretur. Fiebat id autem in aurem Sacerdotis, ne aliud quid audiret, constabantque huiusmodi carmina spondeô pede.… … Hofmann J. Lexicon universale
ASPERGILLUM seu ASPERSORIUM — ASPERGILLUM, seu ASPERSORIUM vasis erat genus, quô Sacerdotes apud Romanos aquam lustralem aspergebant: Lustrica quoque, Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 3. c. 38. Vide infra voce Spondaules, item Thesaurus Orch. Sic hodieque in Communione Romana… … Hofmann J. Lexicon universale
