- spurco
spurco, āvī, ātum, āre (spurcus), besudeln, verunreinigen, Plaut., Catull. u. ICt. – Partiz. adjekt. im Superl., helluo spurcatissimus (unflätigster), Cic. de domo 25.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
spurco
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
CARIA — nunc Aldinelli, regio minoris Asiae inter Lyciam nunc Mesenteli, et Ioniam Strabo eam a Boreâ Maeandri flumine clausit, ab occidente Icariô, et Myrtoô pelagô, a meridie rhodiensi, ab ortu Lyciis, et aliis gentibus, magnamque Tauri montis partem… … Hofmann J. Lexicon universale
LATUS tegere — apud Horat. Serm. l. 2. Sat. 5. v. 18. Ut ne tegam spurco Damae latus? Alias latus claudere, est inferiorem incedere, ut ex praecedd. liquet: Idem ibid. v. 15. et seqq. Qui quamvis periurus erit, sine gente, cruentus Sanguine fraterno, fugitivus … Hofmann J. Lexicon universale
TEMPLUM Hierosolymitanum — a Salomone Rege sapientissimo in monte Moriia exstructum, describitur 1. Reg. c. 6. etc Hoc cum dedicaret Salomon, nubes et gloria Domini implevit illud, ignisqueve e caelo mislus sacrificia in eo oblata devoravit, 1. Reg. c. 8. v. 10. 11.… … Hofmann J. Lexicon universale
