- stercoro
stercoro, āvī, ātum, āre (stercus), I) (mit Mist) düngen, loca in agro, Varro: agrum, Cic.: utilitas stercorandi, Cic.: meos hortulos plus stercoro quam holero (olero), Gn. Matt. poët. bei Prisc. 6, 91. Vgl. stercoratus. – II) ausmisten, latrinas, ICt.: colluvies stercorata, zusammengebrachter Haufe Mist, Colum.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.