stilus

stilus

stilus, ī, m. (vgl. īn-stīgo, eig. Stichel), jeder aufrechtstehende spitze Körper; dah. I) als milit. t.t., stili caeci, verdeckte spitze Pfähle, vorn mit eifernen Haken versehen, eine Art Fußangeln, Auct. b. Afr. 31, 7. Sil. 10, 415 (bei Caes. b. G. 7, 73, 9 stimulus gen.): eminentes lignei stili, Amm. 15, 10, 5. – II) ein spitzes, länglich rundes Werkzeug in der Land- u. Gartenwirtschaft, um die Gewächse auseinander zu machen, Colum.: und sie von Würmern zu reinigen, Pallad. – III) der Stiel, Stengel, Stamm, des Spargels, Colum.: des Nußbaumes, Colum. – IV) der (gew. eiferne) Griffel zum Schreiben, der oben breit wie ein Falzbein, unten spitz war, womit man in die wächsernen Tafeln schrieb, 1) eig.: erant in proximo stilus et pugillares, Plin. ep.: ecfer cito stilum ceram tabellas linum, Plaut.: poscit pugillares stilum lumen, Plin. ep. – Man bediente sich seiner besonders zur Übung im Schreiben (vgl. Hieron. epist. 107, 4 b cum vero coeperit [puella] trementi manu stilum in cera ducere) u. zum Konzipieren (s. vorh.); hatte man einen Schreibfehler gemacht, so kehrte man den Griffel um und verstrich das Geschriebene mit Wachs (vgl. Augustin. de ver. relig. 39 stilus ferreus aliā parte quā scribamus, aliā quā deleamus, affabre factus est); dah. stilum vertere = das Geschriebene ausstreichen, saepe stilum vertas, Hor.: vertit stilum in tabulis suis, Cic. – scherzh., stilis me totum usque ulmeis conscribito, Plaut. Pseud. 545; vgl. conscribo a.E.: doppelsinnig = Griffel u. = Dolch, Cic. Phil. 2, 34. Hor. sat. 2, 1, 39. – 2) meton.: a) das Schreiben, das schriftliche Abfassen, die Abfassung, Darstellung, stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister, das Schreiben, die Übung im Schreiben, -in der Komposition, Cic.: st. exercitatus, eine geübte Feder, Cic.: non ita dissimili sunt argumento, sed tamen dissimili oratione sunt factae ac stilo, Sprache u. Abfassung, Ter.: unus sonus est totius orationis et idem stilus, derselbe Klang, dieselbe Komposition, Cic.: orationes paene Attico stilo scriptae, mit attischer Feder, Cic.: ut geographici stili formarunt, nach der Darstellung in der Geographie, Amm. 23, 6, 13. – b) die Ausdrucksweise, Schreibart, der Stil, pressus demissusque, Plin. ep.: pugnax et quasi bellatorius, Plin. ep.: stilum obscurare, Suet.: reliqua stilo maiore dicenda sunt, Eutr.: cum cothurnatius stilus procederet lacrimosus, Amm. – c) das schriftlich Abgefaßte, α) das Schriftentum, die Literatur, Val. Max. 8, 13. ext. 4. Tert. de res. carn. 22. – β) die schriftliche Stimmenabgabe, die Stimme, Apul. met. 10, 8. – d) die Sprache, Graecus, Romanus stilus, Hieron. epist. 3, 4: transferre in Latinum stilum, Porphyr. Hor. ep. 2, 1, 164.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • stilus — stȋlus m DEFINICIJA pov. pisaljka kojom se pisalo na povoštenim tablicama, oštra s jedne, plosnata s druge strane, od metala ili bjelokosti ETIMOLOGIJA lat. stilus …   Hrvatski jezični portal

  • Stilus — Stilus, s. Stylus …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Stilus — (lat., griech. stylos), bei den Griechen und Römern Stiel, spitzes Werkzeug, insbes. der an einem Ende spitze, am andern breite Griffel zum Schreiben auf Wachstafeln (vgl. Pugillares). Schon bei den Römern wurde S. übertragen für Schreibart,… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • STILUS — vide Graphium …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Stilus — Mädchen mit Wachstafelbuch und Stilus, Pompeji …   Deutsch Wikipedia

  • Stilus — Sti|lus 〈m.; , Sti|li〉 antikes Schreibgerät, Griffel zum Schreiben auf der Wachstafel [lat.] * * * Stilus   [lateinisch] der, /...li, Stylus, antikes Schreibgerät aus Knochen, Elfenbein, Holz oder Metall in der Länge etwa eines heutigen… …   Universal-Lexikon

  • stilus — See stylus. * * * stilus var of STYLUS * * * sti·lus (stiґləs) pl. stiґli [L.] stylus …   Medical dictionary

  • Stilus — Sti|lus [ʃt..., st...] der; , ...li <aus gleichbed. lat. stilus> antiker [Schreib]griffel …   Das große Fremdwörterbuch

  • stilus —    (s.m.) Originariamente il termine indica la variazione dell elocutio che caratterizza un autore, un gruppo di autori, o un epoca. In seguito è compresa nel significato di stilus anche la variazione dell elocutio a seconda dei generi. genus… …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • stilus — variant of stylus * * * stilus variant of stylus …   Useful english dictionary

  • Stilus — Sti|lus 〈m.; Gen.: , Pl.: Sti|li〉 antikes Schreibgerät, Griffel zum Schreiben auf der Wachstafel [Etym.: lat.] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”