- stinguo [2]
2. stinguo, ere, auslöschen, u. Passiv stinguī, ausgelöscht werden, verlöschen, Lucr. 4, 1090 (1098). Cic. Arat. fr. II. p. 519 ed. Orell.: im Passiv, Lucr. 1, 666. Cic. Phaen. fr. I, 555 ed. Orell.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.