- structe
strūctē, Adv. (structus), I) geputzt, geschmückt, structius prodire, Tert. de cult. fem. 2, 11 zw. (Oehler exstructius). – II) bildl., geordnet, (Ggstz. incondite), scribere, Fronto epist. ad Ver. 1, 1. p. 114, 3 N.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.