- sublimiter
sublīmiter, Adv. (sublimis), I) hoch, in der Höhe, stare, aufrecht, Cato: volitare, Colum.: sublimius attollere altum caput, Ov. – II) übtr., erhaben, sublimius dicenda, Quint. 9, 4, 130.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
sublīmiter, Adv. (sublimis), I) hoch, in der Höhe, stare, aufrecht, Cato: volitare, Colum.: sublimius attollere altum caput, Ov. – II) übtr., erhaben, sublimius dicenda, Quint. 9, 4, 130.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
sublimement — Sublimement, Sublimiter … Thresor de la langue françoyse