sui

sui

sui (Genet.), das griech. οὗ, seiner (seiner eigenen Person), gegen sich, Dat. sibi, sich (seiner eigenen Person), Acc. se u. sese, sich (seine eigene Person), bezieht sich (als Pronom. reflex.) auf das nächst vorhergehende Subjekt, I) im allg.: se ipsum amat, Cic.: ipse per se faceret, Cic.: venerunt sui (von einer Mehrheit Menschen) purgandi causā, Caes.: so auch sui conservandi causā profugerunt, Cic.: eum sibi demandasse, Cic.: qui (optimates) hoc sibi nomen arrogaverunt, Cic.: persuasisset, ut se dimitterem, ihn, Cic.: so auch petivit, ut se scriberent, Cic.: quod sese movet, Cic.: fugae sese mandabant, Cic.: – Zuw. (bes. in der Umgangsspr.) sibi für ei (ihm), se für eum (ihn), Abl. se für eo, s. Brix Plaut. mil. 182. Dräger Hist. Synt.2 1. § 30. – II) insbes.: A) sibi, α) als Dat. ethic., quid hic sibi vestitus quaerit? Ter.: quidnam sibi clamor vellet, Liv. – β) bei suus als Verstärkung des Besitzbegriffes, suo sibi hunc gladio iugulo, Ter.: singula suo sibi iure eluito, Colum. – B) ad se, apud se, wie unser zu sich, bei sich = in seine-, in seiner Behausung, intro nos vocat ad se, tenet intus apud se, Lucil. fr.: ut veniam ad se rogat, Cic.: qui a me petierit, ut secum et apud se essem cotidie, Cic. – so auch bildl., esse apud se, bei sich = bei Besinnung sein, Ter. Hec. 707. – / arch. Dat. sibe, nach Quint. 1, 7, 24: seibi, Corp. inscr. Lat. 1, 1223: sibei, Corp. inscr. Lat. 1, 38; 1, 196, 4 u.ö.: vulg. Dat. sebe, Corp. inscr. Lat. 12, 1356: arch. Akk. Plur. sed, ibid. 1, 196, 13 u. 14; 1, 197, 21. – Verstärkt, sepse = se ipse, Cic. de rep. 3, 12 (vgl. Sen. ep. 108, 32). – sibimet (vgl. Diom. 332, 10), Vulg. Ierem. 3, 6: sibimet ipsi, Vulg. Hebr. 5, 6. – semet (vgl. Diom. 332, 10), Titin. com. 147. Hor. sat. 1, 6, 78. Liv. 2, 12, 7 u. 2, 44, 8: semet ipsum, ipso, ipsos, ipsas, oft in der Vulg., s. Concordant. bibl. sacr. (Venet. 1768). p. 627. col. b u. c.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • sui — sui …   Dictionnaire des rimes

  • sui — SUÍ, súi, vb. IV. 1. refl. şi intranz. A se îndrepta spre un loc mai ridicat, a merge în sus, la deal; a (se) urca. ♢ tranz. Suim coasta muntelui. ♦ fig. A înainta, a avansa, a ajunge până la... 2. refl., tranz. şi intranz. A (se) aşeza pe ceva… …   Dicționar Român

  • Sui — can refer to:* Sui Dynasty of China * Sui (surname), a transcription of two Chinese surnames * Sui (Balochistan), a city in Balochistan, Pakistan * Sui gas field, near Sui, Balochistan, Pakistan * Sui or Shui people, one of the Kam Sui peoples,… …   Wikipedia

  • sui — sui·gen·der·ism; sui; sui·ker·bos; sui·mate; sui·o·nes; sui·pes·ti·fer; sui·ter s; sui·vez; sui·cid·ol·o·gy; pur·sui·vant; sui·cid·ol·o·gist; sui·ker·bosch; sui·ker·bos·sie; …   English syllables

  • Sui — hat folgende Bedeutungen: eine Dynastie des chinesischen Kaiserreichs, siehe Sui Dynastie der Kreis Sui (睢县) der Stadt Shangqiu in der chinesischen Provinz Henan, siehe Sui (Shangqiu) der Kreis Sui (随县) der Stadt Suizhou in der chinesischen… …   Deutsch Wikipedia

  • SUI — apud Ovid. Metam. l. 15. v. 821. ubi Iuppiter ad Venerem, Nos in bella suos fortissimus ultor habebit: faventes sunt incepto, seu secundi. Quomodo Cicero pro Quinctio utebatur, inquit, populo non suo. Sic meos, nostros, Deos, loca tempora, itidem …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SUI — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • Sui — (izg. sȕi) DEFINICIJA kineska dinastija (581 618) koja je nakon 4 st. ujedinila sjever i jug, te pokrenula kulturnu i umjetničku renesansu …   Hrvatski jezični portal

  • sui — prep.art.m.pl. CO → su {{line}} {{/line}} ETIMO: comp. di su e 2i …   Dizionario italiano

  • suiþe — variant of swithe …   Useful english dictionary

  • şui — ŞUI1, ŞÚIE, şui, şuie, adj. (reg.) Subţire; zvelt; mlădios. – et. nec. Trimis de LauraGellner, 03.05.2004. Sursa: DEX 98  ŞUI2, ŞÚIE, şui, şuie, adj. (fam.) 1. Strâmb; diform. 2. Zănatic, ţicnit; nătâng. – Din sl. šuj. Trimis …   Dicționar Român

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”