- symphoniacus
symphōniacus, a, um (συμφωνιακός), I) zur Musik-, zur Kapelle gehörig, pueri od. servi od. homines, die Musiker, die Kapelle, Cic.: symph. et fistulatoriae artes, Arnob. – subst., symphōniacus, ī, m., der Musiker, Petron. 28, 5. Corp. inscr. Lat. 6, 4472; rein lat. musicarius, ibid. 6, 4416. – II) s. herba, Bilsenkraut, Pallad. u.a.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.