- terribilis
terribilis, e (terreo), I) schrecklich, a) v. Lebl.: facies, Sall.: sonus, Liv.: clamor, Liv.: mors terribilis est iis etc., Cic.: nec erat gens, cuius secundum Gallicos tumultus arma terribiliora essent, Liv.: illa gloriosiora, illa terribiliora duceret, Vell.: serpens ipsā Carthagine terribilior, Val. Max. – m. 2. Supin., terribiles visu formae, Verg. Aen. 6, 277. – neutr. pl. subst., maiora ac terribiliora (schrecklichere Nachrichten) affere, Liv.: cum alia aliis terribiliora afferrentur, Liv. – b) v. Pers.: terribilis cunctis et invisus, Suet.: iam ipsi urbi terribilis erat, Liv.: cum Maximum terribilem fecerit ille successus, Augustin. – m. Infin., terribilis videri, Priap. 56, 4 B. – m. 2. Supin., quam terribilis aspectu, Cic. Sest. 19. – II) übtr., Ehrfurcht gebietend, ehrwürdig, scripturae, Cod. Iust. 3, 1, 13. § 4.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
