- tignarius
tīgnārius, a, um (tignum), zu den Balken gehörig, faber, Zimmermann, Cic. u.a.: Plur. subst., tīgnāriī, ōrum, m., Zimmerleute, Vulg. 4. regg. 22, 6. – / In Inschrn. (zB. Corp. inscr. Lat. 5, 4216; 6, 1673 u. 9406) tignuārius geschrieben.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.