tīrunculus, ī, m. (Demin. v. tiro), I) der ganz junge Soldat, tir. miles, Suet. Ner. 21, 3. – II) übtr., der junge Anfänger, Schüler in etw., der Neuling, Sen., Colum. u.a.: im Kaufen, quod me, quamquam tirunculum, sollicitavit ad emendum, Plin. ep.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
CARPTOR — item Carpus, dicebatur a Romanis famulus, qui convivis ex arte cibos dividebat; a carpendo. Unde apud Petronium in Satyr. Vides illum, qui obsonium carpit, Carpus vocatur. Et vetus Scholiastes Iuvenalis, Sat. 9. v. 110. Finxerunt pariter… … Hofmann J. Lexicon universale
INFERTORES — vocabantur apud Rom. qui fercula conviviis inferebant: appellati ab opera, quam praestabant, Iuv. l. 1. Sat. 5. v. 80. Aspice quam longo distendat pectore lancem, Quae fertur domino, squilla et quibus undique septa Aspuaragis, quâ despiciat… … Hofmann J. Lexicon universale
PIPIO — Graece πίπος avis pullus: sicut ex βάμβαλος bambalio, ex ἄρδαλος seu ardelio, ex λίνυφος linyphio, orta. Apud Lamprid. in Alexandro Seu. c. 41. pipiones. palumbini sunt pulli, ut pulliceni, gallinacei et pavonini: Nam aviaria instituerat pavorum… … Hofmann J. Lexicon universale
