BADISSARE tolutim — apud Plautum, in Asin. Actu 3. sc. 3. v. 117. a Graeco βαδίζειν, de equis tolutariis et asturconibus dicitur, quorum mollis et ad delicias composita vecture, qualem exhibent cum magna sedentium commoditate ac voluptate, nota. De his enim Graeci… … Hofmann J. Lexicon universale
TOLUTARES — seu Tolutarii Equi a tolutim incedendo dicti, quod Asturconum proprium est. Plin. l. 8. c. 42. Gallaica gens et Asturica, equini generis, quos thieldones vocamus, minori formâ appellatos asturcones gignunt: quibus non vulgaris in cursu gradus,… … Hofmann J. Lexicon universale
AMBLA — Gall. Amble, Vegetio Ambulatura, vox Latina et ex Latinorum consuetudine facta est: uti resona, pro resonatione, a resono; cura, pro curatione vel curatura, a curo etc. Vegetius l. 4. c. 6. Inter colatorios enim et eos, quos guttonarios vulgus… … Hofmann J. Lexicon universale
PERSICI vel PERSISCI equi — PERSICI, vel PERSISCI equi nostris traqvenariis similes, memorantur Vegetio, Persici et staturâ et psitione a coeteris equoruin generibus non plurimum differunt, sed solius ambulaturae gratiâ discernuntur a coeteris: gradus est minurus et creber … Hofmann J. Lexicon universale
Tolutation — Tol u*ta tion, n. [L. tolutim on a trot, properly, lifting up the feet, akin to tollere to lift up.] A pacing or ambling. [Obs.] Sir T. Browne. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Zelt (1), der — 1. Der Zêlt, des es, plur. inusit. ein mehr im Ober als Hochdeutschen übliches Wort, denjenigen Gang eines Pferdes zu bezeichnen, welchen man im letztern den Antritt oder Dreyschlag, im Niedersächsischen aber den Paß zu nennen pflegt; S. diese… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
trotter — (tro té) v. n. 1° Aller le trot. Ce cheval trotte bien. Trotter des épaules, se dit d un cheval qui trotte pesamment. Trotter menu, se dit d un cheval qui avance peu. Trotter se dit aussi du cavalier qui est sur un cheval qui trotte.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ACUPEDES — Latinis veterib. dicti sunt, qui Graecis ὀτρύποδες, quasi acutipedes. Inde acupedium Festus interpretatur, cui praecipuum er at in currendo acumen peddum. Gloss. acupedium, ὀτρυποδία. Sic Pindarus ἀκμην`ποδῶν, i. e. acumen pedum, eleganter dixit … Hofmann J. Lexicon universale
ASTURCO Equus — idem cum tolutario, ab Asturia regione nomen habens, mollem et ad delicias compositam vecturam, magnâ sedentium commoditate ac voluptate, exhibet: de quo molli delicatoque greslu per excellentiam βαδίζειν dixêre Graeci, ut Latini ambulare unde… … Hofmann J. Lexicon universale
AVENA — praeter tenuem ac levem folliculum, quô tegitur, bifidum et hiantem, quô semitectum apparet eius granum, glumam etiam bene spislam sive tunicam craslam et corpori stricte adhaerentem habet, quô involvitur: unde μάλιςτα πολύλοπον τὸν βρόμον,… … Hofmann J. Lexicon universale
CALPARE vel CALUPARE — CALPARE, vel CALUPARE unde Gallorum galopare, Latini dixêre de equis, a καλπάζειν vel καλπᾷν, quod currere significat; de tripedantibus equis inprimis, qui altius pedes tollendo et volubiliter glomerando grestus, quodammodo saltare et subsultim… … Hofmann J. Lexicon universale