viriolae, ārum, f. (Demin. v. viriae), eine Art Armschmuck, Plin. 33, 40. Ulp. dig. 34, 2, 25. § 10. Scaevol. dig. 34, 2, 40. § 2. Isid. orig. 16, 31. § 16. – / Sing. viriola, Ulp. dig. 18, 1, 14. Auct. de idiom. gen. 582, 57 K. Vgl. Gloss. II, 209, 30 ›viriola, κλάνιον, ψέλιον‹.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
VIRIA — I. VIRIA apud Tertullian. de Pallio, c. 4. Utique sicut vestigia caestuum viria occupavit; quid sit, Ambrosius exponit, l. de Abr. c. 9. Has virias quae manum non materiaeli aurô ornarent, sed spirituali actu levarent: manuum scil. ornamentum,… … Hofmann J. Lexicon universale
VIRIOLA — Glossar, Ψέλιον, armilla Viriolae περιχέρια, ψέλια: Viriola, κλάνιον, ψέλιον. Isidorus, Origin. l. 19. c. 31. eas armillas hôc nomine indigitatas vult, quae Viris victoriae causâ conferrentur. Per diminutionem a Viria deductam Viriolam, probant… … Hofmann J. Lexicon universale
PSALIA — Graece ψάλια, apud Strabonem, l. 4. Τέλη δὲ οὔπως ὐπομένουσι βαρέα τȏυ τε ἐξαγομένων ἐις τὴν Κελτικὴν εντεῦθεν καὶ τȏυ ἐισαγομένων ενθένδε: τᾶτα δέ ἐςτιν ἐλεφάντινα ψάλια καὶ περιαυχενίαι καὶ λογγούρια, καὶ ὑαλᾶ σκεύη, καὶ ἄλλος ῥῶπος τοιοῦτος,… … Hofmann J. Lexicon universale
col — Le Col, Collum. Qui a le col du pied bien bas, Plancus. Celuy qui a le col panché vers les espaules, à cause du retirement des nerfs Opisthotonicus. Ornement du col fait de pierres precieuses verdes, Viria, viriae, Viriola, viriolae. Charger sur… … Thresor de la langue françoyse
