acisculum, ī, n., der kleine, spitze Hammer der Steinmetzen, Boëth. inst. mus. 5, 2. p. 354, 14 Fr.; vgl. Gloss. ›acisculum‹ ορυξ. – Dav. acisculārius, ī, m., der Steinmetz (λατόμος), Gloss. II, 13, 47.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
ACISCULUS — idem valet quod Dolabella. Erat inter cognomina gentis Valeriae. Nummus vetus: L. VALERIUS ACISCULUS, Meminit Quintil. l. 6. Instit. c. 3. Prudent Hym. 7. v. 17. Περὶ ςτεφ. Afra Carthago tua promet ossa Ore sacundô Cypriane Doctor: Corduba… … Hofmann J. Lexicon universale
