- bimulus
bīmulus, a (Demin. v. bimus), erst zweijährig, als kleines Kind von zwei Fahren, Catull. 17, 13. Suet. Cal. 8, 5. Liv. epit. 52. Corp. inscr. Lat. 6, 16739.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
bīmulus, a (Demin. v. bimus), erst zweijährig, als kleines Kind von zwei Fahren, Catull. 17, 13. Suet. Cal. 8, 5. Liv. epit. 52. Corp. inscr. Lat. 6, 16739.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.