cadīvus, a, um (cado), I) von Früchten = von selbst abfallend, abfällig, mala, Plin. 15, 59 u.a. – II) von Kranken = mit der fallenden Sucht behaftet, Marc. Emp. 20. – III) von der Krankheit selbst, epileptisch, quod genus morbi rustici cadivum dixēre, Greg. Tur. vita S. Mart. 2, 18.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
calia — ca·lì·a s.f. 1. TS orefic. ciascuna delle piccole particelle che si staccano durante la lavorazione dell oro 2. OB fig., cosa insignificante, senza valore; cianfrusaglia 3. OB fig., persona noiosa o malaticcia {{line}} {{/line}} DATA: av. 1400.… … Dizionario italiano
ԳԱՅԹՈՏ — (ի, աց.) NBH 1 0527 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 12c ա. ὁλισθέων, πτασημός Labans, caducus, cadivus Գթոտ. դիւրագայթ. որ ստէպ գայթէ. սխալական. *Զգայթոտ եղբայրն ʼի պատուականս հանել. Կանոն.: *Զի միշտ գայթոտ եմք. Լմբ. սղ.: *Հայեցեալ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
cadivo — adj. 1. Que cai naturalmente em determinada fase do desenvolvimento. = CADUCO, DECÍDUO ≠ PERENE 2. [Figurado] Cujas capacidades intelectuais foram muito afetadas pela idade. = SENIL ‣ Etimologia: latim cadivus, a, um, que cai por si,… … Dicionário da Língua Portuguesa
