- cuncticinus
cūncticinus, a, um (cunctus u. cano), ganz tönend, voluptas, Mart. Cap. 9. § 905.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
cūncticinus, a, um (cunctus u. cano), ganz tönend, voluptas, Mart. Cap. 9. § 905.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.