- cunctim
cūnctim, Adv. (cunctus), sämtlich, zusammen (Ggstz. singulatim), Apul. flor. 9. p. 12, 6 Kr.; de deo Socr. 4 (Thomas cuncti[m], Goldbacher cuncti). Sidon. epist. 8, 6, 10.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
cūnctim, Adv. (cunctus), sämtlich, zusammen (Ggstz. singulatim), Apul. flor. 9. p. 12, 6 Kr.; de deo Socr. 4 (Thomas cuncti[m], Goldbacher cuncti). Sidon. epist. 8, 6, 10.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.