incumbo

incumbo

in-cumbo, cubuī, cubitum, ere, sich auf od. an etwas legen, beugen, stemmen, I) eig.: A) im allg.: toro, Verg.: remis, Verg. u. Curt.: scutis, Liv.: cumulatis in aqua sarcinis insuper, Liv.: ad alqm, sich niederbeugen, Ov.: super alqm, Ov.: super praedam, sich über die B. legen, Petron.: ad quandam fenestram, Augustin.: in alqm, sich stemmen, anlehnen, Curt.: in gladium, Cic. u.a., od. gladio, Cornif. rhet. u. Val. Max. od. ferro, Ov., Val. Max. u.a., od. gladium, Plaut., sich in sein Schwert stürzen (so daß man sich entweder verwundet od. tötet): Aiacem suum in spongiam incubuisse, sein Ajax habe sich in den Schwamm gestürzt, d.i. sei durch den Schwamm vertilgt worden (scherzh., da Ajax sich in sein Schwert stürzte), Aug. b. Suet.: eiecto armo, Verg.: incumbunt alia (signa), andere (Statuen) haben eine sich aufstützende Stellung, Quint.: ita levis incumbat (laste) terra defuncto tibi, Carm. epigr. 197 Buecheler. – B) insbes.: 1) von Pers., a) als milit. t. t., feindl. auf jmd. usw. losdrängen, losgehen, sich werfen, suo et armorum pondere in hostem, Liv.: totis viribus nostris in Macedoniam, Liv.: sagittariis, Tac.: absol., a fronte, Tac. – b) übh. sich jmdm. entgegensetzen, sich gegen jmd. aufwerfen, jmdm. zusetzen, alci, Tac.: in alqm, Cic. u.a.; vgl. Heräus Tac. hist. 3, 10, 6. – 2) von lebl. Subjj.: a) dicht an etw. stehen, -stoßen, laurus incumbens arae, Verg.: silex incumbebat ad amnem, Verg.: in parietem, ICt.: mare, ans Meer, Plin. – b) auf od. über etw. her-, hereinstürzen, hereindringen, mit Macht eintreten, incubuit terris cohors febrium, Hor.: saevior armis luxuria incubuit, Iuven.: Pergamum incubuit sibi, stürzte zusammen, Sen.: tempestas incubuit silvis, Verg.: magna vis venti in mare incubuit, Quint.: ubi acrior per spiramenta cavernarum ventus incubuit, Iustin.: incubuere maria, haben sich hineingedrängt ins Land, Plin.: cum incubuere morbi, Solin. – II) übtr.: A) im allg., sich zu etw. hinneigen, einer Sache nachhängen, sich auf etw. legen, sich einer Sache befleißigen, etw. sich angelegen sein lassen, zu etw. drängen, idem volunt omnes ordines, eodem incumbunt municipia, coloniae, tota Italia, Cic.: huc incumbat orator, Quint.: quocumque incubuerit (orator), nach welcher Seite hin er sich müht = welchen Eindruck er nur immer hervorbringen will, Cic.: in causam, in id studium, Cic.: in Caesaris cupiditatem, sie unterstützen, Cic.: omni studio ad id bellum, Cic.: et animis et opibus in id bellum, Caes.: toto pectore novae cogitationi, Tac. dial.: ubi incubuit (nachhing) iusto mens aegro dolori, Ov.: inclinatio voluntatum incubuit ad bonum virum, Cic.: ad salutem rei publicae, Cic.: toto pectore ad laudem, Cic.: ad lenitatem etc., Cic.: ad quae recuperanda, Cic. ep.: ad parandam classem, Auct. b. Alex.: ad excidium Cremonensium, drängen zu usw., Tac.: poet., m. bl. Acc., opus, Gratt. cyn. 244: haustus Palladios, Stat. Theb. 6, 575: m. allg. Acc., haec incumbe, Cic. Planc. 45. – m. folg. Infin., Verg. georg. 4, 249. Tac. hist. 2, 10. – m. folg. bl. Coniunctiv, Liv. 10, 15, 8. – absol., si incubueris, Sen. ep. 34, 4: inc. ocius, Verg. Aen. 8, 444. – B) insbes.: 1) einer Sache vollends den Druck-, den Ausschlag geben, alci rei, Liv. 3, 16, 5: fato, befördern, beschleunigen, Verg. Aen. 2, 653. – 2) jmd. mit voller Gewalt treffen, auf jmd. schwer lasten, ut iam inclinato (sc. iudici) reliqua incumbat oratio, Cic. de or. 2, 324: invidia mihi incumbit, Tac. ann. 14, 54. – 3) jmdm. als Schuldigkeit obliegen, iudici incumbit officium, ICt.: ei incumbit probatio, ICt.: haec incumbit nobis necessitas, ut etc., Augustin. epist. 75, 13.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • New York Innovative Theatre Awards — The New York Innovative Theatre Awards (IT Awards) were founded in 2004. These annual awards honor excellence in Off Off Broadway Theatre and help nurture and promote the Off Off Broadway community. Contents 1 Mission statement 2 IT Foundation… …   Wikipedia

  • Импост — (итал. imposto, лат. incumbo, нем. Kämpfer) архитектурный термин, означающий: 1) выступающие вперед и обделанные в виде карниза камни вверху пилястры или края стены, на которые опираются пяты арки; 2) неподвижную часть, помещающуюся над дверью… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Инкумбация — (от лат. incumbo лежу), “наложение” верхнего яруса при сменах фитоценозов (например, и. яруса осины на лесной луг с образованием травянистого осинника). Термин предложил В. Б. Сочава (1930). Экологический энциклопедический словарь. Кишинев:… …   Экологический словарь

  • ԱՆՊԱՐԱՊԵՄ — (եցի.) NBH 1 0229 Chronological Sequence: 8c, 11c չ. ԱՆՊԱՐԱՊԵՄ ԱՆՊԱՐԱՊԻՄ. κατασχολέω occupor, incumbo եւ otio male utor Չմնալ պարապորդ կամ դատարկ ʼի գործոյ. զբաղիլ. դեգերիլ. *Ի չափոյ (սիրոյ), որպէս պատշաճ է, մի՛ անպարապեցից. Նիւս. երգ.: *Ուսեալ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆՊԱՐԱՊԻՄ — (եցայ) NBH 1 0229 Chronological Sequence: 8c, 11c ձ. ԱՆՊԱՐԱՊԵՄ ԱՆՊԱՐԱՊԻՄ. κατασχολέω occupor, incumbo եւ otio male utor Չմնալ պարապորդ կամ դատարկ ʼի գործոյ. զբաղիլ. դեգերիլ. *Ի չափոյ (սիրոյ), որպէս պատշաճ է, մի՛ անպարապեցից. Նիւս. երգ.: *Ուսեալ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԴԵԳԵՐԻՄ — (եցայ.) NBH 1 0607 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c, 12c ն. διατρίβω, ἑνδιατρίβω moror, commoror, incumbo, studeo Թարթափիլ. կալ մնալ ուրեք, եւ պարապիլ կամ կրթիլ յիրս ինչ. պատաղիլ. յամել առ ժամանակ մի. եւ Տատանիլ. բանի մը հետ ըլլալ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅԱՄԱՌԵՄ — (եցի.) NBH 2 0318 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 11c, 12c չ. ՅԱՄԱՌԵՄ ՅԱՄԱՌԻՄ. θρασύνομαι temerarius sum ἑπιμένω , ἑπιτίθημαι, ἑγκείμαι persevero; incumbo, insto եւն. Յամառ գտանիլ. յամել՝ յարիլ՝ խստանալ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊԱՐԱՊԵՄ — (եցի.) NBH 2 0628 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c, 14c ն. Տ. ՊԱՐԱՊԵՑՈՒՑԱՆԵԼ. *Սիրեաց զիս որպէս զորդի իւր եւ պարապեաց ամենայն խորհրդոց իւրոց մինչեւ նախանձել ընդ իս աշակերտակցացն իմոց. Շիր. յղ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • incumbens —   L. incumbo, lie upon. Lateral inflorescence branches appressed to central axis …   Etymological dictionary of grasses

  • incumbente — adj. 2 g. 1. Que incumbe ou dá incumbência. 2. Que compete a. 3. Inclinado para baixo ou debruçado. 4.  [Botânica] Inclinado para a terra.   ‣ Etimologia: latim incumbens, entis, particío presente de incumbo, ere, deitar se sobre, estender se… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • incumbir — v. tr. e pron. 1. Atribuir ou atribuir se como encargo ou obrigação. = ENCARREGAR, ENCOMENDAR • v. tr. 2. Ser competência ou atribuição de (ex.: essa questão incumbe ao superior hierárquico). = CABER, COMPETIR, TOCAR   ‣ Etimologia: latim incumbo …   Dicionário da Língua Portuguesa

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”