insero [2]

insero [2]

2. īn-sero, seruī, sertum, ere, hineinfügen, - stecken, -tun, -bringen, I) eig.: A) im allg.: collum in laqueum, Cic.: cibum alci in os, Cic.: per clostrum, qua (wo) se commissura laxaverat, quattuor denarios in tabernam, Sen.: calceo pedem, Amm.: laevam tunicis manum, Ov.: gemmas soleis, Curt.: uno lino decies HS, an eine Schnur für eine Million Sest. (Perlen) anreihen, Tert.: seram posti, Ov.: ossa inserta catenis et implicita, Plin. ep.: ins. ex propinquo telum, eindringen lassen, hineinstoßen, Liv.: trecentos, hineinpacken (in ein Schiff), Hor.: insertae fenestrae, die in die Wände eingelassenen Fensteröffnungen, Verg.: praedia agris meis vicina atque etiam inserta, darin liegende, Plin. ep. – oculos in alcis pectora, den Blick dringen lassen, Ov.: oculos suos secretis, Cypr.: u. oculos huic miraculo, den Blick werfen auf usw., Val. Max. – ins. se turbae, sich hineinbegeben in usw., Ov. art. am. 1, 605. – B) insbes.: a) als t. t. der Gärtnerspr., einpfropfen, quidquid inserueris, vimine diligenter ligato, Colum. de arb. 8, 2: inserantur fructuosae arbores vel gemmis vel surculis, mögen okuliert od. gepfropft werden, Hieron. epist. 125, 11: non insertae arbores fici sed sponte natae, Porphyr. Hor. epod. 16, 46: surculus insertus, Colum. de arb. 8, 3. – b) als t. t. der Weberei, den Einschlag durch den Aufzug (vermittels des Weberschiffchens) schie ßen, subtemen (radiis) ins., Ov. met. 6, 56. Sen. ep. 90, 20. – II) übtr.: A) hineinbringen, einmischen, einfügen, einschalten, falsa vitiaque, Vell.: iocos historiae, Ov.: narrationes orationibus, Quint.: alqd huic loco, Vell.: tantae rerum magnitudini hoc, qualecumque est, Vell.: nomen suum verum carmini, Lact.: deos minimis rebus, Liv.: poet., alqm vitae, beim Leben erhalten, Stat.: nomen famae, berühmt machen, Tac. dial. – ins. se, sich in etw. einmischen, inserentibus se centurionibus, Tac.: se bellis, Ov.: sese fortunae, sich dem Glücke aufdrängen, Tac. (vgl. ignobilitatem suam magnis nominibus, Tac.). – B) insbes., einreihen, einverleiben, alqm vatibus, choro, Hor.: stellis, unter die Sterne versetzen (= Unsterblichkeit verleihen), Hor.: insertus familiae, numero civium, Suet.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • Insertion — Chromosome abnormality due to insertion of a segment from one chromosome into another chromosome. * * * 1. A putting in. 2. The usually more distal attachment of a muscle to the more movable part of the skeleton, as distinguished from origin. 3.… …   Medical dictionary

  • ՆԵՐԱԴՐԵՄ — ( ) NBH 2 0414 Chronological Sequence: Unknown date, 8c, 10c ն. ՆԵՐԱԴՐԵԼ. ἑπιτίθημι impono, insero, indo. Ի ներքս կամ ʼի միջի դնել. հաստատել. սերտել. դրոշմել. պատուաստել. տնկել. *Դուզնաքեայ բանիւ ներադրելով ծանուցանեմ քում վսամագոյն հանճարեղ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՇԱՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0472 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c ն. τάσσω, συντάσσω in seriem reduco, insero, necto, intexo, coordino. Ի մի շար դնել. տողել. շարադասել. շարակարգել. շարադրել. յարել. շարայարել. մէկ շարք անցընել, կցել …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊԱՏԿԻՆԵՄ — ( ) NBH 2 0614 Chronological Sequence: Unknown date ն. իսկ կ. իբր ձ. ἑγκετρίζω, ομαι insero, or. որպէս թէ Պատկանել զտունկ առ տունկ. այն է պատուաստել. պատկինել, պատրուսել. ... *Տունկ տնկելոց ես այսու հետեւ (ʼի) հոգեւոր դրախտի անդ ʼի վայրի ձիթենւոյ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊԱՏՈՒԱՍՏԵՄ — (եցի.) NBH 2 0619 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 10c, 12c ա. ἑγκεντρίζω insero, configo. Յարել նոր ոստ առ ոստ հին բնոյ. պատկինել, պատրուսել. ... *Դու՝ որ ձիթենի վայրենի էիր, պատուաստեցար ʼի նոսա: Ասիցես, ոստքն փշրեցան …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • inserta —   L. insero, place among. Inflorescence overtopped by upper leaves …   Etymological dictionary of grasses

  • inserir — v. tr. 1. Fazer penetrar; pôr em. = IMPLANTAR, INTRODUZIR • v. tr. e pron. 2. Incluir( se) num conjunto. = INTEGRAR, INTERCALAR • v. pron. 3. Estar colocado ou implantado. 4. Fazer parte de (um contexto).   ‣ Etimologia: latim insero, ere, pôr em …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • inserto — |é| adj. 1. Que se inseriu. 2. Que está intercalado ou incluído num conjunto maior.   ‣ Etimologia: latim insertus, a, um, particípio de insero, ere, inserir   • Confrontar: incerto …   Dicionário da Língua Portuguesa

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”