- obuncatus
ob-uncātus, a, um, einwärts gebogen, obuncatis unguibus, quod Graeci γρύπωσιν vocant, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 14, 198 (vgl. unguium uncatio, quam γρύπωσιν vocant, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 32, 168).
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.