- Pangaeus mons
Pangaeus mōns, m. u. poet. Pangaea, ōrum, n. (το Παγγαιον), ein rauhes Gebirge Mazedoniens an der thraz. Grenze, in der Nähe von Philippi, reich an Gold- u. Silbergruben, j. Pangea, nach a. Pirnari, Plin. 4, 40 u. 7, 197: Form -a, Verg. georg. 4, 462. Lucan. 1, 679. – Dah. bei spät. röm. Dichtern Pangaeus, a, um, pangäisch = thrazisch, nemora, Sil. 2, 73: iuga, Val. Flacc. 4, 631: arx, Val. Flacc. 1, 575.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.