- sorditia
sorditia, ae, f. u. sorditiēs, ēī, f. (sordes), Schmutz, Schol. Cruq. Hor. sat. 2, 8, 10 (Form -a). Fulg. myth. 2, 16 (Form -es). Vgl. Gloss. II, 428, 64 ›sorditia, ῥυπαρία‹.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
sorditia, ae, f. u. sorditiēs, ēī, f. (sordes), Schmutz, Schol. Cruq. Hor. sat. 2, 8, 10 (Form -a). Fulg. myth. 2, 16 (Form -es). Vgl. Gloss. II, 428, 64 ›sorditia, ῥυπαρία‹.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
sordezza — 1sor·déz·za s.f. OB sordità {{line}} {{/line}} DATA: 1Є metà XIV sec. 2sor·déz·za s.f. OB sporcizia {{line}} {{/line}} DATA: av. 1557. ETIMO: lat. sordĭtĭa(m), der. di sordes sporcizia … Dizionario italiano
sordizia — sor·dì·zia s.f. OB sordidezza {{line}} {{/line}} DATA: 1499. ETIMO: dal lat. sordĭtĭa(m), v. anche 2sordezza … Dizionario italiano
sordícia — s. f. O mesmo que sordície. ‣ Etimologia: latim sorditia, ae, sujidade … Dicionário da Língua Portuguesa