trucidatio

trucidatio

trucīdātio, ōnis, f. (trucido), I) das Totschlagen, Hinschlachten, das Niedermetzeln, civium, Cic. Phil. 4, 11: hominis, Lact. epit. 63, 3: hominum, Cic. Tull. 42: tantam trucidationem facis, du richtest ein Hinschl. ohnegleichen an, Cato fr. b. Gell. 13, 25 (24), 12: inde non iam pugna, sed trucidatio velut pecorum fieri, ein Schlachten war's, nicht eine Schlacht zu nennen (Schiller), Liv. 28, 16, 6: quidquid ergo vastationis trucidationis depraedationis in ista recentissima Romana clade commissum est, Augustin. de civ. dei 1, 7. – II) übtr.: a) das Zermalmen = Zerschneiden, Cels. praef. p. 7, 27 D. – b) das Ausholzen der Bäume, omnium annorum trucidatio inutilissima, Plin. 17, 257.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • Trucidation — Tru ci*da tion, n. [L. trucidatio, fr. trucidare to slaughter.] The act of killing. [Obs.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • meurtre — Meurtre, Internecio, Homicidium, Caedes, Trucidatio. Meurtre de guet à pens, Homicidium consultum. A. Gell. lib. 20. c. 1. Cui oppositum est fortuitum homicidium. Meurtre casuel, accidental, fortuit, et par cas d adventure. Qui n ont point eu de… …   Thresor de la langue françoyse

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”